آرامگاه فردوسی

در دوران حکومت قاجاریه تصمیم به ساخت آرامگاهی باشکوه برای این شاعر گرانقدر گرفته شد. این بنا در سال ۱۳۱۳ همزمان با برگزاری جشن ها و آیین های زبان و ادبیات فارسی افتتاح شد .
از آنجا که بنای ساخته دارای استقامت کافی نبود، چند مرتبه مورد مرمت قرار گرفت.
سپس در سال ۱۳۴۳ انجمن آثار ملی تصمیم به ساخت بنایی در آرامگاه فردوسی با الهام از معماری دوره ی هخامنشی گرفت.طراحی این ساختمان از آرامگاه کوروش در پاسارگاد الهام گرفته شده بود.
برای تزیین آرامگاه از سنگ نوشته ها و نقش برجسته های از اشعار فردوسی و دیوارنگاره هایی از روایات شاهنامه با طراحی فریدون صدیقی به کار رفته است.
در ابتدا مکانی برای معرفی اشعار فردوسی، چایخانه و نقالی توسط مهندس هوشنگ سیحون طراحی گردید، که این مکان در سال ۱۳۶۱ تبدیل به موزه شد.
موزه ی آرامگاه فردوسی گنجینه ای از آثار تاریخی کشف شده در محدوده ی توس ، شاهنامه ی معروف فلورانس، شاهنامه 73 کیلوگرمی اهدایی به مجموعه می‌باشد .
مهدی اخوان ثالث از شاعران به نام شعر نوی فارسی و محمدرضا شجریان از خوانندگان برجسته ی موسیقی سنتی ایرانی در این آرامگاه به خاک سپرده شدند.